Manuel r. surrealist

Manuel r. surrealist
The Eye of Selfie

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2020

Ithaca by C.P.Cavafy (with Sean Connery & Vangelis)

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Παρασκευή 22 Μαΐου 2020



«Ο περιορισμός της ατομικής μου Ελευθερίας με πρόσχημα την κοινωνική μας ασφάλεια σε παγκόσμιο επίπεδο... 
είναι ο δρόμος της υποταγής του ανθρώπινου γένους, 
όπως τουλάχιστον το γνωρίζαμε έως σήμερα...
Δείτε τις συμπεριφορές και θα καταλάβετε ...
5G ...παρακολούθηση και αυτοματοποίηση των πάντων...
Ενέργεια ...Τροφή ...Νερό, τα παγκόσμια κύρια αγαθά του ανθρώπου, βασικά εργαλεία της ελεύθερης επιβίωσης... ΧΑΝΟΝΤΑΙ το ένα μετά το άλλο!
Οι μετανάστες που μετακινούνται συνεχώς, είναι γιατί έχασαν την ελεύθερη πρόσβαση στα βασικά αγαθά τους!
Η υγεία ήταν πάντα το απάγκιο των ανθρώπων προστατευόμενο αγαθό και υπηρεσία (Όρκος του Ιπποκράτη), 
όμως έχει περάσει πια στα χέρια της βιομηχανίας και είναι πολύτιμο, εμπορεύσιμο αγαθό, μα το χειρότερο είναι ύπουλο όπλο εκβιασμού στέρησης βασικών δικαιωμάτων... κρίμα!
Υποψιάζομαι, μα δεν γνωρίζω ποιος κερδίζει και ποιος χάνει με όλα αυτά, ξέρω όμως ότι χάνω ταχύτατα με τον χρόνο 
την Ατομική Ελευθερία και είμαι βέβαιος 
ότι αυτό το αισθάνονται και άλλοι συνάνθρωποι παγκόσμια!
Μην ψάχνουμε τα αιτία, 
αυτά άλλωστε θα γίνουν μάθημα για το μέλλον!
Δεν έχει καμία σημασία τι θεό πιστεύει ο καθένας η το χρώμα του, αφορά το ανθρώπινο γένος και είναι κρίμα 
να καταντήσουμε σκλάβοι της Τεχνολογίας (ο νέος θεός) 
ενώ καταγόμαστε από το Χρυσό Γένος για όσους γνωρίζουν.
Ίσως πάλι να είναι θέλημα της φύσης, μια ζωντανή μηχανή είναι και αυτή και εξαρτάται από τον μηχανισμό του Σύμπαντος... 
να αναγεννηθεί ένας νέος άνθρωπος όπως αυτή τον χρειάζεται, γιατί εδώ που τα λέμε το Εγώ μας ξεπέρασε την νοημοσύνη και την λογική εφαρμογή της! Άλλωστε πολλά ανθρώπινα γένη από το βαθύ παρελθόν προσπάθησαν να επιβιώσουν στο σπίτι μας Γη.
Ότι και αν συμβαίνει πάντως, καλό είναι να μην γινόμαστε ανθρωποφάγοι και πάνω από όλα να σεβόμαστε την Γη που 
μας φιλοξενεί, γιατί δεν μας έχει αυτή ανάγκη εμείς την έχουμε! Ήρεμα με σεβασμό και γαλήνη ας την απολαύσουμε όπως εμείς την γνωρίσαμε... και ‘σείς οι άλλοι που βιάζεστε να προχωρήσετε... ΣΕΒΑΣΜΟΣ! 
Άλλωστε η Γη έχει τους δικούς της ρυθμούς και δεν βιάζεται!
Νομίζω πως βρισκόμαστε πια στο σημείο μηδέν και πρέπει να κοιτάξουμε υπεύθυνα μέσα μας, να αποφασίσει ο καθένας σε τι κόσμο θέλει να ζήσει... ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ και ‘μείς και ‘σείς, γιατί δεν επιβιώνει το ένα χωρίς το άλλο, νόμος της Φύσης! 
Καλή Τύχη...»
Η Χαμένη Ελευθερία
by Manuel r. 2020

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2019

Manuel r surrealist

Manuel r surrealist: art creations
στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2018

24.07.18

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

Tribute to Salvador Dalì 2017

Tribute to Salvador Dalì 2017 d.30x15x20cm
sculpture on stone, glass, with two sapphires by Manuel R.
#manuelsurrealist #manuelmykonos #greeksurrealism #sculptsurrealism #daliesque #ΟutsiderArt
στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Τετάρτη 4 Μαΐου 2016

⚡Παρουσίαση 'ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΕΙΔΟΣ: Ποίημα ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Κ. Π. Καβάφης ΤΙΤΛΟΣ: «Όσο Μπορείς» Το ποίημα γράφτηκε το 1913 και ανήκει στην κατηγορία των διδακτικών-παραινετικών.'

⚡Παρουσίαση 'ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΕΙΔΟΣ: Ποίημα ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Κ. Π. Καβάφης ΤΙΤΛΟΣ: «Όσο Μπορείς» Το ποίημα γράφτηκε το 1913 και ανήκει στην κατηγορία των διδακτικών-παραινετικών.'
στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

© Manuel R. surrealist on Make A Gif

© Manuel R. surrealist on Make A Gif

Manuel surrealist sculptor/ painter, art studio- gallery Manuel House of Art Mykonossurreal marble sculptures, sculpture workshop A Touch of Art Manuel Athensexperience surreal sculpture/ painting, sculpture workshopartworks sculptures and paintings
στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

surreal stone sculpture by Manuel R. surrealist in progress 
d. 38x28x16cm

Manuel R.(2015) adapts Edvard Munch (1893) in progress (06 Oktober 2015) 




στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2015

about Manuel surrealist posters

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Ετικέτες
Τόπος: Μύκονος, Ελλάδα

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

    https://picasaweb.google.com/107126186716150763285/ManuelRSurrealist?authuser=0&feat=directlink
   ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΚΡΙΤΙΚΟ ΚΑ ΑΘΗΝΑ ΣΧΟΙΝΑ

[An English translation of the review follows below] by Costas Kalimeris

“Λέμε ότι εμείς οι θεωρητικοί (τεχνοκριτικοί), όταν το έργο φτάνει στην αίθουσα της έκθεσης περιττεύει ο δικός μας λόγος γιατί το έργο αγγίζει τις δικές σας αισθήσεις και τον δικό σας στοχασμό. Αυτό είναι το ζητούμενο μέσα από τις περίτεχνες διατυπώσεις στα έργα του αυτό επιδιώκει ο δημιουργός. Εν πάση περιπτώσει συνήθως εμείς διευκολύνουμε στο να φωτίσουμε έναν δρόμο, εσείς μπορείτε να βρείτε και τους βηματισμούς και τους τρόπους να το προσεγγίσετε και να ομιλήσετε μαζί του, με τους χιλιάδες τρόπους που υποβάλλει ένα έργο τέχνης.

Ο Manuel είναι ένας καλλιτέχνης δεξιοτέχνης, θα έλεγα “μάγος” του μαρμάρου. Το γνωρίζει όσο ελάχιστοι, άλλα δεν αφήνεται πάνω στην ευχέρεια που έχει. Το δικό του ιδίωμα είναι σουρεαλιστικό, δίνει φόρμες ρευστές αενάως κινούμενες, τις περιελίσσει από άξονες συμμετρίας με ένα λυρισμό και με ένα σαρκαστικό τόνο, με ένα χιούμορ και με πραγματικά μία διάθεση να φωτίζει την εσωτερική όψη των πραγμάτων, την “anima rerum” (την ψυχή των πραγμάτων) όπως έλεγαν οι Λατίνοι.
Επιλέγει διαφορετικές τεχνοτροπίες χρωματισμού και ασύμβατα υλικά. Αναφορικά, φυσικά πετρώματα τα συνδυάζει με το μέταλλο, γυαλί το συνδυάζει με μάρμαρο ή συμπαγή κομάτια, υλικά μέσα από τα οποία ο μαρμαρογλύπτης λειτουργεί σαν χαλκοχύτης. Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ τους: ο μαρμαρογλύπτης αφαιρεί όγκο μέχρι να ’ρθει στην τελική φάση του έργου. Ο χαλκοχύτης σχεδιάζει και επιμένει στις λεπτομέρειες, περνάει την φόρμα του σε κερί, είναι μια παλιά μέθοδος η cire perdue, αναποδογυρίζει το κερί και την θέση του τελικά την παίρνει ο χαλκός. Λεμε λοιπόν ότι ο δημιουργός επιμένει στην Πλαστική Τέχνη και διαχωρίζει την μαρμαρογλυπτική απ' αυτήν την αντίληψη της χαλκοχυτικής φιλοσοφίας, δηλαδή της προσέγγισης του υλικού στο να δίνει διακεκριμένες λεπτομέρειες. Γιατί, τι άλλο κάνει ένα έργο τέχνης από το να εκφράζει το ύφος, τον χαρακτήρα, λεπτομέρειες, μία διάσταση ζωής και τρόπους στοχασμού;

Ο Manuel συνδυάζει και τις δύο τεχνικές μεθόδους γιατί έχει την δυνατότητα να το κάνει. Συνδυάζει την αντίληψη του μαρμαρογλύπτη, που αντιλαμβάνεται τους όγκους γνωρίζει τα νερά, την ανθεκτικότητα, πώς θ'αγγίξει το κάθε υλικό και πώς θα του συνομιλήσει, και από την άλλη με την χαλκοχυτική φιλοσοφία, επειδή ακριβώς διαθέτει την ευχέρεια, όπως είπα προηγουμένως, να γνωρίζει όσο ελάχιστοι την Πλαστική Τέχνη. Τονίζει τις λεπτομέρειες, όχι για να επιβραβευθεί το τι μπορεί να καταφέρει, γιατί τότε χάνει το νόημα του ο καλλιτέχνης, αλλά για να μπορέσει να μας δώσει μέσα από αυτές την βεβαιότητα και την ασφάλεια μας, η οποία ωστόσο αίρεται από τη διάσταση του σουρεαλισμού, δηλαδή δημιουργεί όψεις του εξωτερικού κόσμου που συνδέονται με μηχανισμούς της ψυχικής μας ενδοχώρας. Γιατί τι σημαίνει άραγε ένα περίοπτο βιολί το οποίο περιελίσσεται; Είναι σαν να περιελίσσεται ο ίδιος ο ήχος γύρω από τους άξονες του. Τι σημαίνουν άραγε ένα πρόσωπο, μία χειρονομία ή ένα μάτι, μία καρικατούρα προσώπου; Μας μεταδίδουν την αίσθηση ενός μορφασμού που αντανακλά την ψυχική κατάσταση ενός ατόμου, μίας persona, μίας μάσκας. Η persona ήταν λατινικός όρος, σημαίνει το προσωπείο (μάσκα), διαμέσου του οποίου η εσωτερική ηχώ μπορεί να ακουστεί.

Επομένως, o Manuel, συνδυάζει κατάλοιπα από την αρχαιότητα με ανθρώπινα προσωπεία (μάσκες), με χειρονομίες, με μουσικά όργανα, με λεπτομέρειες που άλλοτε τις διαστέλλει και τις μεγενθύνει και άλλοτε τις σμικρύνει, μας δίνει τον μικρό και τον Μέγα κόσμο που μεταφέρουμε μέσα μας, και μπορεί κάποιος μέσα από τις ενοράσεις που έχει την ώρα που στοχάζεται να διαισθανθεί το σύμπαν του οποίου είμαστε μέρος.

Εδώ σε αυτήν την έκθεση συνδυάζονται η γλυπτική και η ζωγραφική. Μέσα από φόρμες και εμπειρίες σου δίνεται η αίσθηση σαν να ξεφλουδίζει το χρώμα ενός τοίχου ή τις σελίδες του χρόνου. Ο Manuel περνά από την μία διάσταση στην άλλη. Τα αποτυπώματα των μορφών του, παραστατικά και ρεαλιστικά, ειναι σαν να προβάλλονται αίφνης, λες και είναι η ώρα να εξαφανιστούν. Έχουν κάτι το εφήμερο, το ακριβές, το καθαρό, το σαφές, αλλά ταυτοχρόνως και αίολο. Έτσι, λοιπόν, το έργο του μας δίνει όλη αυτήν την μεταβλητότητα της ζωής και, αντιθέτως, πολύτιμα στοιχεία και μακρινά, τα κάνει οικεία και απτά προς εμάς.

Θα ήθελα να δείτε αυτήν την έκθεση με τον τρόπο που εσείς επιθυμείτε γιατί πάνω από όλα η τέχνη είναι ελευθερία, εμείς απλώς φωτίζουμε κάποιους δρόμους και πιστεύω πως στην δική σας ψυχή θα πει ενδεχομένως πολύ περισσότερα πράγματα.

Σας ευχαριστώ.”

Αθηνά Σχοινά,
Κριτικός Τέχνης.

Η κυρία Αθηνά Σχοινά είναι Έφορος του Μουσείου Γουλανδρή στην Άνδρο
http://www.moca-andros.gr/

[Ακολουθεί Αγγλική μετάφραση]



 By Ms ATHENA SCHOINA, Art Critic

We theorists (art critics) say that when a work of art reaches the exhibition hall, our discourse is redundant because the work is addressed to your senses and your contemplation. This is the desideratum which the creator strives for through his elaborate formulations in his works. In any case, we critics usually facilitate things by lighting a path; you can find your own walk on that path and your own way to approach and converse with that work of art, out of the thousands which a work of art propounds.

Manuel is a virtuoso artist, a “wizard” of marble, I would say. He knows marble like very few people do, but does not surrender himself to his facility with it. His idiolect is surrealistic, it yields fluid forms which are eternally in motion. He coils his forms around axes of symmetry with a lyricism and a sarcastic tone, with humour and, indeed, with a disposition towards illuminating the inner aspect of things, the anima rerum (the soul of things), like the Romans used to say.

He chooses different coloring styles and materials which are incompatible with each other: he combines natural rocks with metal; he combines glass with marble or solid pieces, materials through which the sculptor acts as a copper caster. There is a great difference between the two: the sculptor extracts volume until he gets to the final phase of the work; the copper caster designs and insists upon details, he passes his form on to wax (cire perdue is a very old method), he turns the wax upside-down, the wax’s place eventually being taken by copper. We say, then, that this creator insisits upon the Plastic Art and disociates marble sculpture from the philosophy of coper casting, that is, from approaching the material in order to give prominent details. Because, what else, if anything, does a work of art do other than express the style, the character, details, a dimension of life and ways of thinking?

Manuel combines both these technical methods because he has the ability to do so. He combines the perception of the marble sculptor (who perceives volume, knows the material’s grain, its durability, how to touch each material, how he will converse with it) with the philosophy of the copper caster, precisely because, as I said earlier, he has the facility to know the Plastic Art like few people do. He accentuates details, not to cause one to say “Goodness, how much he can achieve!” (because then the artist loses his meaning), but in order to give through these details a precision which creates in us a sense of certainty and security, while, at the same time, raising that sense through the dimension of surrealism; that is, he creates aspects of the outside world which are connected to mechanisms of our psychic hinterland. Because what, I wonder, does a conspicuous violin that twines mean? It is as if sound itself twines around its own axes. What, I wonder, do a face, a gesture, an eye or a facial caricature mean? They convey to us the sensation of a grimace that reflects the emotional state of an individual, of a persona, of a mask. (persona was a Latin term, denoting a facial mask through which inner reverberation can be heard.)

Therefore, Manuel, combining remnants from antiquity with human facial masks, with gestures, with musical instruments, with details which he enlarges and magnifies or which, at other times, he diminishes, gives us the microcosm and the Macrocosm which we carry around within us, the universe which, through the insights we have during our ruminations, we can sense we are a part of.

Here at this exhibition, sculpture and painting are combined. Through forms and experiences, a sensation of peeling is given, as if the colour peels off a wall, or off the pages of Time. Manuel passes from one dimension to the other. The imprints of his forms, vivid and realistic they are suddenly projected as if only to vanish a little later. There is something transient about them, something precise, clear, definite, but, at the same time, agile. Thus, his work conveys the entire mutability of life and, at the same time, renders valuable and remote elements familiar and tangible to us.

I would like you to see this exhibition in the way you personally wish, because, above everything, art is freedom. We simply light some paths. It is my belief that this exhibition will speak to your soul many more things.

Thank you.

Athena Schoina,
Art Critic.

Ms Athena Schoina is Curator at the Goulandris Museum, Andros, Greece.
http://www.moca-andros.gr/


στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Τόπος: Αθήνα, Ελλάδα

Κυριακή 30 Αυγούστου 2015

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2015

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Κυριακή 16 Αυγούστου 2015

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)